Deliverance

Bop Bop Bop. Huupie op je beeldscherm! Werd weer tijd, ik weet het, bedankt voor die subtiele reminder. ;) Project gaat lekker. Het was alsof we - na een hoop geleur en gebeuk - opeens een stroomversnelling te pakken hadden. Inmiddels op veel scholen en universiteiten gestaan en een eerste serie workshops gegeven. Erg gaaf om met mensen - die heel autoritair les krijgen - op een interactieve manier aan de slag te gaan met leiderschap en presenteren. Ze vinden het een verademing en zo blijkt dat USBO-gezweef toch zin te hebben gehad. Verder is er gepartnerd met verschillende theater- / muziekorganisaties en zit er ook een gaaf evenement met het WWF aan te komen. Yes, resultaten boeken is lekker. En het mag gezegd worden; het is verdomme ook wel nodig hoor. Voor veel studenten staat klimaatverandering gelijk aan 'pollution' en ik heb meerdere keren gehoord dat 'global warming niet zoveel auto's zou moeten produceren'. Het is belangrijk om ze aan hun verstand te peuteren dat het niet alleen om 'mother earth' draait, maar voornamelijk om hun eigen hachie. De gulzigheid waarmee de geïnteresseerden de kennis opzuigen is fijn om te ervaren. En door veel bij organisaties te zijn geweest snap ik ook steeds beter wat er achter de groep zit die het allemaal geen reet lijkt te schelen.

Het feit dat hier lokaal het communisme nog steeds de scepter zwaait, versterkt de gelatenheid die Indiërs sowieso al bezitten. Tel daar bovengemiddeld hoge corruptie bij op en je hebt het recept voor een organisatieleven en mindset die nog harder vastgeroest zitten dan in andere delen van het land. Dat kun je zien aan klimaat-iniatieven. Landelijk begint er iets te 'broeien' en springen er allerlei leuke projecten uit de grond. Maar in Calcutta zijn wij drieën de enige actievelingen, wat op 16 miljoen inwoners toch weinig genoemd mag worden. En dat terwijl Kolkata één van de meest kwetsbare steden op aarde is. Het is al bijna onvermijdelijk dat de Ganges opdroogt en 90% van de Bengaalse bevolking binnen 25 jaar zonder drinkwater komt te zitten. Het blijft daarom zo nu en dan verleidelijk om de lethargische rotkop van de invloedrijke principal - die tijdens een pitch gewoon rokend zit te bellen - wat nader kennis te laten maken met z'n veel te grote bureau. Maargoed, positiviteit, sjeee! We gaan verder met de mensen en organisaties die wel (gratis!) van onze fantastische voorstellingen en workshops gebruik willen maken. En gelukkig groeit die groep nu gestaag, krijgen we veel positieve reacties en komen er uit verschillende hoeken en gaten gepassioneerde mensen tevoorschijn die met dit ding verder willen.

Dan het terrorisme. Het is gek, maar ik ben daar - zoals veel Indiërs - aan gewend geraakt. Mumbai is namelijk niet het eerste incident sinds ik in India ben. Integendeel. Wel was het een stuk heftiger dan voorheen en waren er - misschien nog wel belangrijker als het om media-aandacht gaat - veel buitenlanders bij betrokken. Anyway, nu duikelt de ene sjakie over de andere om nog harder te roepen dat Pakistan kapot moet, het security budget omhoog moet of whatever. Als het maar extreem is. En dát is erg herkenbaar. Maargoed, wat ik er van weet is dat Calcutta door veel terroristen als thuisbasis wordt gezien. En je gaat natuurlijk geen bommen in je eigen nest leggen. Verder is India nog steeds gewoon een heul groot land met heul veul mensen en kom ik niet vaak op plekken waar de consumptie hoogtij viert. Hoewel de afgelopen vrijdag daar een flinke uitzondering op was:

British Council is bezig met een internationaal 'Climate Champion Program': veertig 18-jarigen reizen de wereld over om de gevolgen van klimaatverandering te 'rapporteren' en ik was gevraagd om op die avond wat over ons project te komen vertellen. De locatie was het duurste hotel in West Bengal. Dat betekent 5 man om je bier na elke slok bij te vullen, overal gouden watervalletjes, te veel eten en als klap op de vuurpijl - jaja - in elke wc een manicure / pedicure. Heel bizar en yes, ik weet zeker dat ik bij de mannetjes was. Hehe, in ieder geval: als het om klimaatverandering en sustainability gaat dan staat zo'n hotel natuurlijk voor alles wat er in India nou net niet moet gebeuren. Nadat ik de moed bij elkaar had geraapt om er in mijn presentatie iets over te zeggen, gingen de 'klimaat-kampioenen' een beetje spastisch overbodige lichten uitdoen en vragen of de a/c wat lager kon. Hele programma bleek één dikke farce en een klassiek voorbeeldje van greenwashing. Veel zin om die schijnheilige kampioenen mee te nemen en te laten zien hoe zuinig de rest van de stad met eten en vervoer omgaat.

Maargoed het lijkt ook onontkomelijk. Als ik een student een compliment geef over wat dan ook dan worden die high-fives gepakt: een westerling vindt me tof! Op TV zie je reclames voor whitening cream, met exact dezelfde set-up als onze bruiningscrèmes. Grappig, maar als je er over nadenkt een voorbeeldje van een grotere tendens. Consumeren staat ook hier steeds meer gelijk aan succes. Supermarkten en winkelcentra worden in rap tempo uit de grond gestampt en lokale marktjes verdwijnen. Het is zonde om een land - dat van oorsprong super duurzaam is - in de slipstream van het westen te zien duiken. En dan zeg ik niet dat die terroristen dat lekker 'communiceren', maar het moet wel (deels) de boodschap zijn. Als India niet zijn eigen kwaliteiten uitvergroot, talenten behoud en geen eigenzinnige weg inslaat zal het voorlopig een ontwikkelingsland blijven.

Maar voordat jullie denken dat ik een verzuurde ontwikkelingswerker ben geworden die overal waar het kan roept dat de wereld naar klote gaat: laat ik dat beeld even corrigeren. De instelling is aangepast: we doen wat we kunnen en dat is genoeg. Het project is inspirerend, heb de tijd van m'n leven en maak meer mee dan m'n neurotransmitters aankunnen. Er worden voldoende tripjes gehouden en zeker genoeg feestjes gerockt. We maken lange dagen, maar zijn voldaan. Ik denk eigenlijk dat ik nog nooit zo hard gewerkt heb. Maaarrr van de week is die duurzame fietsvakantie naar Delhi geboekt, dus dat komt goed. Fiets moet nog wel even geregeld worden, maar dat zijn details in het land van de hossel.

Tot slot nog een bekentenis / verzoekje. Het volladen van m'n ipod voor vertrek was - zoals gewoonlijk inderdaad - een beetje haastig en korte termijn werk. Ik zit nu dus met zo'n 40GB vrije ruimte in een land waar de muziek 'net niet of nog niet bijna' is. En aangezien ik vanaf 14 januari waarschijnlijk niet meer in de gelegenheid ben om die dikke downloadsessie te houden - en ik jullie natuurlijk allemaal als experts beschouw - ontvang ik graag die suggesties / .rar-linkjes! Ik zeg sjee, bijvoorbaat dank, geniet van die kerstvakantie en take care!


Huub

Oja, ik heb een masterlijk tv-programma bedacht. Komtie: Mr. Smaakpolitie Rob de 'hier wordt ik nou vrolijk van!' Geus - wie kent hem niet - wordt verplicht een jaar binnen de grenzen van in India door te brengen. Mensen mogen sms-en wanneer ze denken dat de eerste angstaanvallen plaats gaan vinden. Het moet nog een beetje getuned worden maar ik zeg het je: die shit wordt golden!

Soundtrack:
1. De Dijk - We Beginnen Pas
2. Groove Armada - Little By Little
3. Danko Jones- We Sweat Blood
4. Just Jack - Glory Days
5. Red Hot Chilli Peppers - 21st Century

http://www.youtube.com/watch?v=q6r1GrApjiM http://www.mijnnl.nl/interviews/rob_geus_smaakpolitie/artikelen/7271
http://www.youtube.com/watch?v=MgBevCTBTJw&feature=related

En een paar foto's: http://picasaweb.google.com/huub.dekkers/Deliverance