Verklappen

Ik zat er eigenlijk aan te denken dit geheim te houden. MAAR omdat:

- ik toch op een ‘douche’ aan het wachten ben,
- de harde metal muziek en taalbarrière communicatie tussen mij en m’n Russische huiskamergenote een soort van onmogelijk maakt,
- er hier met een oud soviet-modempje een verbinding tot stand te brengen is,
- EN ik het merendeel van jullie waarschijnlijk redelijk tot zeer aardig vind,

ga ik het toch verklappen. Als jij tenminste belooft het aan niet téveel mensen te door te vertellen. Yes? Hand op die hartje? Ja? OK. Ga er even goed voor zitten, bedenk even hoe lucky je bent dat je dit te weten komt en haal diep adem. Komtie:

‘Kyrgyzstan is een heel erg heftig land en als je de kans krijgt moet, ja moet, je er heen’.

Dat is em. En eigenlijk kan ik hier gewoon ophouden. Maar als ik me even in jou verplaats, en misschien schat ik mijn lezerpubliek hier te hoog in, dan wil je natuurlijk weten WAAROM Kyrgyzstan dan zo’n heftig land is. En omdat de douche nog steeds niet vrij is en de gruwelijke tonen van ‘Creatures Of Filth’ nog steeds door de kamer schallen zal ik even het een en ander toelichten.

Kyrgyzstan is idyllisch maar rauw. Gek maar simpel. Krakkemikkig en solide. Goud doch roestig. Religieus en alcoholisch. Hobbelig maar soepel.
In het westen van China was de overgang van modern naar primitiever al duidelijk te merken, maar toen we via de Irkeshtam pas het land binnen kwamen gelift ging er echt een nieuwe dimensie open. Leip mooi bergenlandschap en meteen lekker avonturen toen er samen met de trucker een binnenband verwisseld moest worden. Dat duurde effe maar uiteindelijk konden we samen met de oude lekke band (wie wat bewoart, die het wat) op weg naar de volgende panne. En hij had gewoon nog bándjes in plaats van CD’s of MP3. Heerlijk. Het feit dat op die bandjes wel de nieuwste hits van Iglesias stonden, deed me wel beseffen dat ik toch al een tijdje weg ben.

Het was heerlijk weer lekker de natuur in te gaan. Niet heel veel wolven gevangen, maar wel trekken, beken, hotsprings, paardrijden, meren, middagdutjes, chillen. Een beetje de Sound of Music meets The Lord Of The Rings in semi-islamitisch oud Rusland. Golvende Bergen, witte toppen, bloeiend groen en veel paarden. Zonder zingende blonde vrouwen en jongetjes, maar met wodka attende, gekke hoedjes dragende, oude mannetjes. Gandalf zou je zeg maar elk moment tegemoet kunnen komen galloperen, om je vervolgens te vragen waar je vandaan komt en je een slechte fles wodka aan te bieden. Yep, zelfs de occasional dwerg is gespot. Alleen de orks ontbreken eigenlijk. Hoewel. Er is een lelijk ventje dat me al sinds Beijing aan het volgen is en denkt dat we samen aan het reizen zijn.

Joep, als je dit leest: Je voeten stinken, laat-me-met-rust!

Zo. Ja het is hier dus vet. Zowel de sfeer als het eten. Alles is doordrenkt met of vervaardigd uit olie, boter en schapenvet of een mix daarvan. Soms best wel lekker. Het is in ieder geval zeker dat het boerenbloed dat ik in me heb goed aan het bruizen is geraakt. Huizen en spullen ruiken hier naar oud hout, schaap en paard. Het doet me vaak denken aan de boerderij in Appeltern waar mams is opgegroeid. Dikke balken, mestputten, gras, velden en doe-het-zelven. Yes. Het nodigt uit tot buitenspelen, en dat is ook wat we gedaan hebben. Lekker rennen, klimmen, stampen en stenen gooien met de lokale kids. We zijn zo ook een paar nachten ook bij mensen in yurts blijven tukken en dat was geniaal. Allemaal heerlijk krakkemikkig en oud. Met wat Russische gouden kitsch in die mix. Oude klusbussen uit NL dienen hier bijvoorbeeld als buurtbusjes en een taxi is niet compleet zonder funky dierenprintje en barst in de vooruit.

Gisteren zijn we met een afgeragte Audi uit ‘85 als eerste een besneeuwde pas door gekomen richting een groot bergmeer. Het koste wat gegraaf en geduw maar dan had je ook wat. En het mooie was dat er meteen een belletje naar beneden ging en het verkeer op gang kwam. Ik zal de brede gouden glimlach van onze, eerst pessimistische, driver niet snel vergeten. Trotst als een pauw. Ik denk dat hij de rest van het jaar een speciaal hoedje mag dragen zodat iedereen ziet dat hij de pas-opener van 2009 is.

De mensen zijn behoorlijk gastvrij. Je krijgt wat je ziet, geen gezanik. Knikjes in plaats van zwaaien zeg maar. En dat is veel lekkerder dan toegspitste toeristenservice. Vind ik tenminste. Verder is het natuurlijk ook niet allemaal boter en schapenvlees. Politiek geborrel en het Amerika / Rusland verhaal is duidelijk nog niet uitgespeeld. Zo zit er een grote Amrikaanse luchtmachtbasis bij Bishkek die als transit richting Afghanistan dient. Nadat Rusland een bende schuld had kwijt gescholden riep de Kyrgizische president out of the blue vanuit Moskou dat de Amerikanen op konden tiefen. Wat dat betreft kunnen Koude Oorlog liefhebbers hier hun hart ophalen.

En toch. Ook al ís het hier corrupt als de tyfus en gewoon behoorlijk arm: het voelt goed. Het is buiten, het is nog simpel, het kan beter, maar het is goed.
Ik zou het eigenlijk in een doosje willen doen. En als dan straks het complexe, snelle leven weer is begonnen, af en toe even open, kijken, en beseffen dat er nog mensen zijn die alleen maar paardrijden en stenen over het water keilen. Ja. Gelukkig maar.


Huub


Soundtrack:

01. Maarten van Roozendaal - Om Te Janken Zo Mooi
02. C-Mon & Kypski – Bumpy Road
03. John Mayer – Clarity
04. Wim Mertens – Close Cover
05. Rowwen Heze - Vlinder